Ορισμός- Παρουσία θρόμβου εντός του αυλού της φλέβας στο εν τω βάθει φλεβικό δίκτυο.

Αιτιολογία: Όποιες και αν είναι οι αιτίες  που μπορούν να προκαλέσουν φλεβοθρόμβωση έχουν σαν τελικό αποτέλεσμα να επηρεαστεί ένας ή και περισσότεροι από τους τρεις παράγοντες της λεγόμενης τριάδας του Virchow. Αυτοί είναι : α) η δομική ακεραιότητα του φλεβικού τοιχώματος, β) η αιματική ροή εντός του φλεβικού αγγείου, γ) η πυκνότητα του αίματος. Οι κυριότεροι  παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση της νόσου είναι: η προχωρημένη ηλικία, ακινητοποίηση,  χειρουργική επέμβαση, κακοήθεια,  τραύμα, εγκυμοσύνη, αντισυλληπτικά, κιρσοί κάτω άκρων, θρομβοφιλία κ α.

Κλινική εικόνα :  Οι κλινικές εκδηλώσεις  της νόσου ποικίλουν από την πλήρη έλλειψη της συμπτωματολογίας έως και την παρουσία φλεβικής γάγγραινας στα πολύ προχωρημένα στάδια. Τυπικά ο ασθενής παρουσιάζει αμβλύ πόνο στο άκρο με οίδημα, ενώ οι ιστοί είναι υπό τάση. Συνήθως το άκρο είναι θερμό, ερυθρό και υπάρχει η πιθανότητα  να παρουσιάσει πυρετική κίνηση. Σε κάθε περίπτωση ο ασθενής πρέπει να επισκεφτεί τον ιατρό του γιατί η νόσος αποτελεί δυνητικά μια επικίνδυνη  απειλή για την ζωή του, ειδικά σε περιπτώσεις που μπορεί να επιπλεχθεί και να  προκαλέσει πνευμονική εμβολή.

Διάγνωση:  Η διάγνωση της θρόμβωσης γίνεται αρχικά με την κλινική εξέταση. Εν συνεχεία αν υπάρχει υποψία θρόμβωσης και υπάρχει η δυνατότητα δίνονται D- Dimers. Τα D- Dimers (προϊόντα αποδόμησης του ινώδους), είναι μια εξέταση αίματος που αν έχει φυσιολογικές τιμές σχεδόν αποκλείει τη διάγνωση της νόσου. Σε περίπτωση που η τιμή της εξέτασης είναι αυξημένη τότε διενεργείται έγχρωμο υπερηχογράφημα των φλεβών (Triplex) που θέτει ή αποκλείει  τη διάγνωση.  Το Triplex είναι μια απλή σχετικά γρήγορη και μη επεμβατική εξέταση (απεικόνιση) των φλεβών. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο χώρος του Ιατρείου είναι εξοπλισμένος με έγχρωμο υπερηχογράφο τελευταίας τεχνολογίας για την καλύτερη απεικόνιση των αγγείων του ασθενή και με σεβασμό στην υγεία του.

Θεραπεία: Σκοπός της θεραπείας είναι η αποφυγή των σοβαρών επιπλοκών της νόσου (λευκή επώδυνη φλεγμονή, κυανή επώδυνη φλεγμονή, πνευμονική εμβολή, φλεβική γάγγραινα και μεταθρομβωτικό σύνδρομο), η σταθεροποίηση του θρόμβου στα τοιχώματα της φλέβας, η αποτροπή της επέκτασής του και εν τέλη η σταδιακή λύση του με υποχώρηση της συμπτωματολογίας. Αυτό επιτυγχάνεται με κάλτσες διαβαθμισμένης συμπίεσης, ηπαρίνες χαμηλού μοριακού βάρους ή με  πιο σύγχρονη φαρμακευτική αγωγή δια του στόματος.