Ανεύρυσμα της ηπατικής αρτηρίας

Ανεύρυσμα της ηπατικής αρτηρίας

Η ηπατική αρτηρία όπως και η σπληνική αποτελεί κλάδο της κοιλιακής αρτηρίας. Η ανευρυσματική νόσος της ηπατικής αρτηρίας αποτελεί τη δεύτερη σε συχνότητα ανευρυσματική νόσο στα σπλαχνικά αγγεία (20%). Το 80% των ανευρυσμάτων βρίσκονται στις αγγειακές δομές πριν ακόμα αυτές εισχωρήσουν στο ηπατικό παρέγχυμα. Η νόσος αφορά κυρίως το ανδρικό φύλλο σε αναλογία 3 προς 2, ενώ η μέση ηλικία που παρουσιάζονται είναι τα 65 έτη, αν εξαιρεθούν τα ανευρύσματα τραυματικής αιτιολογίας.

Η κύρια αιτία είναι η αθηρωματική νόσος, με την υπέρταση, το τραύμα και τη νόσο των χοληφόρων να αποτελούν μερικούς ακόμα από τους παράγοντες κινδύνου.

Η κλινική συμπτωματολογία της νόσου μπορεί να παρουσιαστεί με  κοιλιακή ευαισθησία και πόνο στην οσφύ. Επίσης σε περίπτωση ρήξη του ανευρύσματος στο χοληδόχο πόρο μπορεί να εμφανιστεί η τριάδα του Quincke που αποτελείται από χολερυθριναιμία, ίκτερο και άλγος στο δεξί υποχόνδριο. Η πιθανότητα ρήξης του ανευρύσματος της ηπατικής αρτηρίας είναι 25%, ποσοστό ιδιαίτερα μεγάλο αν αναλογιστεί κανείς ότι η θνητότητα σε  περίπτωση ρήξης κυμαίνεται από 20%-70%.  Τα ψευδοανευρύσματα από την άλλη μπορούν να εμφανιστούν με γαστρεντερική αιμορραγία.

Η  αντιμετώπιση της ανευρυσματικής νόσου είναι απαραίτητη σε περίπτωση συμπτωματικού ανευρύσματος, ανευρύσματος με διάμετρο μεγαλύτερη των 2cm  και ψευδοανευρύσματος. Υπάρχουν δύο θεραπευτικές προσεγγίσεις για την θεραπεία της νόσου: η πρώτη είναι η ανοιχτή χειρουργική αντιμετώπιση και η δεύτερη είναι η ενδαγγειακή. Η ανοιχτή χειρουργική μπορεί να αντιμετωπίσει την νόσο με απολίνωση του αγγείου και κατάργηση του ανευρύσματος ή με αφαίρεση του ανευρύσματος και αποκατάσταση της αρτηριακής ροής. Η ενδαγγειακή αντιμετώπιση περιλαμβάνει κυρίως τον εμβολισμό ή/και την χρήση ενδοναρθήκων (stents).

Η εν τω βάθει γνώση της πάθησης από πλευράς Αγγειοχειρουργού και η επιλογή της κατάλληλης θεραπείας για τον  ασθενή είναι απαραίτητη για το ιδανικό αποτέλεσμα μιας τόσο απαιτητικής νόσου.